Wanneer je het even niet meer weet, kan je je even in een verstild moment begeven. Oncomfortabel? Stiekem wel relaxt? Het kan je de ruimte geven te onderzoeken waar je op dat moment in zit. Wat dat niet weten dan is. Wat het je komt vertellen en wat je eruit kan halen. Voor jou.
Wanneer je het even niet meer weet, zou je willen vluchten.
Lekker los, of er ver van weg?
Het kan heerlijk zijn om even je gedachten te verzetten. De afleiding op te zoeken. Afstand te nemen. Maar een risico is dat je je dan juist verder van jezelf verwijdert.
Wanneer je het even niet meer weet, zak je in je slachtofferrol.
Jezelf zielig vinden, de verantwoording bij een ander leggen.
Het kan soms zo kloppend voelen om een ander de schuld van iets te geven. En jezelf als lijdend voorwerp op te geven. Alleen geef je jezelf dan letterlijk op, omdat je zojuist de verantwoordelijkheid over jouw geluk uit handen hebt gegeven.
“Als je niet weet wat je zoekt, ga je het ook niet vinden”
Mag je het even niet meer weten.
Mag het even duren voor je weer richting voelt.
Ben je bereid om te vertragen.
Om te onderzoeken en ervaren wat jou jij maakt.
En hoe jij jouw leven wilt leven.
Verdwalen, dwalen, rond dwarrelen, fladderen.
Wie heeft jouw kaart in handen?
Wil je graag jouw kaart verder vormgeven en onderzoeken hoe je jouw kaart in eigen handen houdt? Ik reis graag een stukje met je mee. Laten we kennismaken!
Comments